Piter Boersma: Liet fan it fjild hjir wenje mar in stikmannich boeren trije famyljes it hiele folkje by de doarpstimpel in dûnsjend wolkje tankje se har god mei trommeroeren (Ut: ‘In ekskurzje yn de omkriten fan Liangshou’ fan Wang Wei) Piter Boersma skriuwt yn syn ‘Neiwurd en ferantwurding: ‘De âldste Sineeske definysje fan poëzy seit, dat in gedicht de ferwurding is fan in gefoel. De dichter is oandien troch de wrâld om him hinne en jout syn gefoelens wer troch syn wurdkar by de beskriuwing fan wat him sa oandie. Dêrby kin it gean om ûnderfiningen út it iepenbiere libben, it sjen fan in lânskip, it ûndergean fan de natuer of om priveesaken. Wat my oansprekt is de direktens en faak ienfâld dêr’t dat mei dien wurdt.’ Yn dizze bondel stean 50 oersettingen út it hiele trijetûzenjierrige tiidrek fan de klassike Sineeske poëzy (1000 foar Kr. - 1900 nei Kr.). De gedichten binne troch de oersetter keazen út de ferneamde blomlêzing Spiegel van de klassieke Chinese poëzie fan W.L. Idema. Idema brûkt yn syn oersettingen gjin rym, Boersma docht dat wol. Hy fûn it nijsgjirrich om de troch Idema brûkte foarm te brûken mar woe foar himsels in útdaging kreëarje: ‘Ynhâldlik ha ik Idema sa krekt mooglik folge, mar nei de foarm kinne myn oersettingen bewurkingen neamd wurde.’ Piter Boersma (1947) is proazïst en dichter. Dêrnêst is er ek oersetter fan poëzy en toaniel. Foar syn roman It libben sels (1997) waard him yn 1998 de Gysbert Japicx-priis takend.