Pier Boorsma: De manigeyske twaspjalt Ik lies de altyd positive gedichten fan Obe Postma. Ik tocht: soe it libben Postma, dy’t syn hiele libben bij syn suster wenne en nea in homoseksuele relaasje hie, nea benearre ha? Je lêze der neat oer. Ik tocht: bij mij sil it oars. De absurditeit en skaadkanten fan it libben sa’t dy foarkomme yn it wurk fan Bukowski en oare beatdichters steane mij dúdlik foar eagen en ha mij fierhinne foarme. Dy eleminten komme neist de goede kanten fan it libben yn dizze bondel ta utering.